top of page

ANDEREN VERTELLEN...

Het verhaal van Paco

Tamara

 

Ik kreeg een telefoontje van een vriendin van me , haar tante had onlangs een gaai gekocht uit de dierenwinkel en bleek haar aan te vallen , de vraag was dus of ik hem wilde hebben om ermee aan de slag te gaan

 

Daar aangekomen bleek het te gaan om de grote geelkuif kaketoe en ja hoor , hij was echt geen lieverdje om zonder handschoenen aan te pakken , na veel werk zat ik samen met hem in de reisbench in de auto richting mijn huis

 

Eenmaal thuis merkte ik meteen op dat hij verlatingsangst had , eenmaal uit het oog schreeuwde hij heel de buurt bijeen en ja, hij liet meteen weten dat hij maar 1 persoon tolereerde door anderen aan te vliegen als ze nog maar voorbij z’n kooi wandelden . Hij kon je charmeren als de beste door z’n grappige woorden en verblinden door hoe prachtig hij wel niet was maar ik begon te beseffen dat met mijn jonge kinderen Paco vanaf nu een superleven moest gaan krijgen en dat dat bij mij niet kon. Hij moest los kunnen zonder bang te hoeven zijn dat er iemand gebeten werd.

 

Deze lieverd had teveel meegemaakt dus ik belde maar naar één nummer : nally’s papegaaien opvang ...

 

Ze sprong meteen in de bres voor Paco en meteen was er wel een klik met hem. Hij was zo bang en zo onzeker ... maar ik zag meteen dat het vanaf nu goed ging komen met hem. Paco heeft nog een heel eindje te gaan maar nog steeds zie ik updates van hoe hij het bij haar doet en dat is reuzetof !

 

Nally’s Papegaaien Opvang , nogmaals reuzebedankt om deze knapperd op te vangen en hem te laten worden wie hij is , een geelkuifkaketoe en geen speeltje van een dierenwinkel, wat hij jaren was!

De halsbandparkiet

Jill (Nederland)

 

In de zomer van 2013 ging ik samen met mijn moeder naar de dierenwinkel voor wat nieuw speelgoed voor mijn vogels. We gaan altijd nog even alle vogeltjes bewonderen die daar hun deuntjes zitten te fluiten. Tijdens onze tocht kwam opeens de eigenaar naar ons toe met de vraag of ik misschien iemand wist voor de vogel die hij bij zich had. Ik keek verbaasd naar het dier en wist toen nog niet gelijk wat het was. Ik vroeg waarom hij hem niet wilde, waarop hij antwoordde dat de vogel van een klant was die hem (of haar) kwijt moest en het dier bij hem kwam brengen. De vogel was geknipt en echt zéér bang voor mensen, dus de winkel kon begrijpelijkerwijs niets met dit dier. Normaliter worden deze dieren–hoe hard het ook klinkt- geweigerd, maar blijkbaar had de eigenaar hoop dat ik het dier een goede thuis kon geven. Mijn moeder en ik keken elkaar aan en besloten, zonder dat we wisten wat we precies in huis haalden, het dier mee te  nemen.
Na wat onderzoek op internet bleek het een halsbandparkiet te zijn en kwamen we er echter al snel achter dat dit onze pet te boven ging, waarna ik opzoek ging naar een mogelijke oplossing. Ik had toentertijd namelijk enkel wat valk- en grasparkietjes en geen ervaring met getraumatiseerde vogels. Er hadden een aantal mensen aangeboden om voor het dier te zorgen maar ik wilde er zeker van zijn dat het goed terecht kwam en niet weer gedumpt zou worden, dus dan kom je al snel bij opvangcentra uit. Helaas zaten toentertijd alle Nederlandse papegaaienopvangcentra vol waardoor ik bij de papegaaienopvang van Nathalie in België uit kwam. Maar het was geen papegaai… Toch maar een mailtje gestuurd en al snel kreeg ik een antwoord dat de halsband welkom was! Yes! In de auto gesprongen en anderhalf uur later waren wij er. Na het zien van Nathalie haar collectie (opvang)vogels wist ik dat ik een uitstekende plek gevonden had en deze halsbandparkiet niets tekort zou komen. Later hoorde ik van Nathalie dat de halsbandparkiet in een gezelschapsvolière geplaatst is waar hij helemaal is opgebloeid en niet meer bang hoeft te zijn voor mensen.
Achteraf hoorde ik dat de vorige eigenaren hem probeerden te dumpen omdat hij niet tam genoeg zou zijn en dat ze in plaats van hem een tamme valkparkiet hadden gekocht… Als de winkeleigenaar echter niet besloten had om de halsbandparkiet aan mij aan te bieden, dan was de zoveelste vogel op straat terecht gekomen. Gelukkig was ook Nathalie daar om ervoor te zorgen dat deze vogel een goede, blijvende thuis kreeg. 

 

 

Jantje

Vanessa

 

Jantje heeft 35 jaar in een donkere kamer gezeten waar hij nooit uit zijn kooi mocht.

 

Toen de eigenares dement werd hebben ze hem naar Nally's papegaaienovang gebracht en heeft Nathalie hem opgegeven voor adoptie en zo is hij na 35 jaar bij ons terecht gekomen waar hij volledig is opengebloeid.

 

Hij mag dagelijks uit zijn kooi, word gewassen en mag bij goed weer in de tuin zitten in het zonnetje, waar hij zo kan van genieten!

 

 

 

 

bottom of page